Zonverslaving, het is de schuld van je genen

In onze westerse samenlevingen wordt een gebruinde huid als aantrekkelijk beschouwd en een teken van een goede gezondheid en rijkdom. Dit kan gedeeltelijk de toename van bruiningsgewoonten en UV-blootstelling verklaren. Veel factoren spelen waarschijnlijk een rol bij zonverslaving. Volgens een recent Engels onderzoek is er een relatie tussen zon zoek gedrag en genen die betrokken zijn bij verslavingen.

De onderzoekers bestudeerden 2500 tweelingen uit TwinsUK cohort, naar de relatie tussen zonverslaving en genetica. Door het gebruik te maken van identieke tweelingen kan men beter de relatie tussen zon zoekgedrag en genetische aanleg onderzoeken, dan niet-identieke tweelingen.

5 sleutelgenen

Recent onderzoek heeft vijf belangrijke genen (TMEM182, CADM2, MIR2113, MTMR2/CEP57/FAM76B en PLCL1/LINC01923/SATB2) geïdentificeerd die invloed hebben op het gedrag van mensen om de zon op te zoeken. Deze bevindingen komen uit een studie onder 260.000 mensen, afkomstig uit eerdere grote onderzoeken. Interessant is dat enkele van deze genen ook gelinkt zijn aan gedrag dat we vaak zien bij verslavingen, zoals roken, het gebruik van alcohol en cannabis, en het hebben van meerdere seksuele partners.

Met name twee genen, CADM2 en TMEM182, zijn opvallend omdat ze ook geassocieerd worden met verslavingsgedrag. CADM2 bijvoorbeeld, is betrokken bij het reguleren van gedrag dat we vaak zien bij mensen die risico’s nemen, zoals snel rijden, veel alcohol drinken en het gebruik van cannabis. TMEM182 heeft vooral een connectie met rookgedrag. Dit suggereert dat de neiging om veel in de zon te willen zijn, net als een verslaving, deel kan uitmaken van iemands genetische aanleg. Deze genen kunnen dus verklaren waarom sommige mensen een grotere voorkeur hebben om tijd in de zon door te brengen, wat op zijn beurt risico’s met zich mee kan brengen voor huidschade en andere gerelateerde gezondheidsproblemen.

Wat blijkt bij zonverslaving

Er is een genetische basis gevonden voor het zon zoekgedrag. Het toont aan dat het zoeken naar UV-blootstelling niet uitsluitend wordt beïnvloed door omgevings- of sociale factoren en. Nog interessanter is dat zon zoekgedrag, ook gedeelde genetische determinanten zijn met verslaving, andere gedragskenmerken.

Aanbeveling van de onderzoekers is dat er rekening gehouden dient worden bij het opzetten van huidkanker bewustzijncampagnes rekening gehouden wordt dat het er een genetische aanleg voor zonverslaving ook een rol kan spelen.

Dermatoloog Francis Wu maakt zich zorgen: steeds meer Nederlanders krijgen huidkanker

Het aantal Nederlanders dat huidkanker krijgt groeit. In totaal kregen 15.836 mensen de diagnose in 2016, tegenover 14.738 patiënten een jaar eerder. Huidkanker is daarmee de meest voorkomende kankersoort in Nederland.

Mannen kregen iets vaker de diagnose dan vrouwen: 8.174 tegen 7.662 gevallen. Dat blijkt uit gepubliceerde cijfers van het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL).

Over de afgelopen 26 jaar is het aantal gevallen huidkanker met 308 procent gestegen, zo kregen in 1990 slechts 3.882 Nederlanders de diagnose. Ten opzichte van 2005 is het aantal nieuwe huidkankerpatiënten bijna verdubbeld.

Nu je hier bent

UV-straling speelt zeker een hele grote rol  maar huidkanker kan veel oorzaken hebben. Het kan door de zon komen, maar ook door je lifestyle, zonnebank, roken, stress, luchtverontreiniging. Dit alles leidt tot DNA beschadiging.

Een ander oorzaak kan ook zijn dat het epigenetica van het DNA is veranderd en niet meer goed werkt. Epigenetica betekent letterlijk boven de DNA en kunnen genen aan of uitschakelen. Ze zorgen hoe een lichaamscel de genen lezen  zonder de DNA volgorde fysiek te veranderen.

Relatie tussen huidveroudering en basaalcelcarcinoom

Een Nederlands onderzoek heeft een andere kijk. Zij bestudeerde de relatie tussen huidveroudering en het ontwikkelen van basaalcelcarcinoom. Een van de drie meest voorkomende huidkanker vorm.

Het blijkt dat huidveroudering is gerelateerd aan het ontstaan van basaalcelcarcinoom, en andersom zorgt een hoger aangeboren risico op basaalcelcarcinoom voor snellere huidveroudering. Deze recente studie is uitgevoerd bij 604 volwassenen.

In het onderzoek werd voor alle 604 volwassen studie deelnemers een “genetische risicoscore”, dat wil zeggen het aangeboren risico, voor het ontwikkelen van basaalcelcarcinoom berekend. En daarnaast op basis van foto’s van het gezicht werden de leeftijd, het aantal huid rimpels en pigmentvlekken beoordeeld.

Uit de bevindingen blijkt dat volwassenen met een hogere geschatte leeftijd meer erfelijke aanleg hebben op het ontwikkelen van basaalcelcarcinoom (zij hadden een hogere genetische basaalcelcarcinoom-risicoscore). Ook deelnemers met meer rimpels en meer pigmentvlekken hebben een hoger berekend genetisch risico op het ontwikkelen van basaalcelcarcinoom.

Concluderend blijkt uit dit onderzoek dat de genetische gevoeligheid voor basaalcelcarcinoom ook de snelheid van huidveroudering verhoogt.

Lees ook over zonnebrandcreme en deze huidplekken worden vaak vergeten